Trzecie pytanie, które postawiliśmy w czasie rekolekcji, dotyczyło szczęścia – jak być szczęśliwym? Pytanie o szczęście to tak naprawdę pytanie o świętość. Szczęśliwy człowiek to przecież tak naprawdę święty (łac. beatus). Pisał o tym dochodzeniu do świętości ks. W. Sedlak, radomski poeta:

Czy święty przeklina? Bywa.
Czy jest leniwy? Miejscami, ale broni się przed chronicznym lenistwem.
Czy jest ordynarny? Tak, ale z wdziękiem, nigdy chamowaty.
Czy święty jest obłudny? Tak, ale wie o tym i eliminuje to.
Czy święty jest nieuczciwy? Zdarzyć się może, ale krzywdę naprawia.
Czy święty jest świnią? Nie musi być, ale może się przydarzyć na krótko, nigdy permanentnie.
Czy święty grzeszy? Powinien, inaczej byłby trupem.
Czy cieszy się ze zła? Nigdy, nawet bardzo żałuje, że w nim jest.
Czy święty wie, że jest święty? Nie, on nim tylko co dzień chce być.

    Niech więc ostatnie dni adwentu, jak i czas Narodzenia Pańskiego, będą okazją do dostrzeżenia naszego szczęścia blisko, wokół nas, tu, gdzie żyjemy, pracujemy, przebywamy, nade wszystko z naszymi bliskimi przy wigilijnym i świątecznym stole.
Św. Augustyn pisał: Oto mamy Dziecię, Chrystusa; wzrastajmy razem z Nim! Rośnijmy więc z Jezusem, na chwałę Boga i dla pożytku ludzi.

***

     Dziękuję parafianom zakroczymskim za miłe przyjęcie i cierpliwe słuchanie adwentowych zamyśleń. Mam nadzieję, że pozostawią one w nas przynajmniej te trzy pytania: Kim jestem? Po co żyję? Jak być szczęśliwym? Nie ma na nie gotowych odpowiedzi, każdy odnajdzie je – z pomocą Bożej łaski – sam. Dziękuję za zaproszenie Księdzu Proboszczowi i kapłańską atmosferę wszystkim księżom, spowiadającym w czasie rekolekcji.
      Dn. 15 stycznia 2014 r., o godz. 7.10, będę sprawował Mszę św. przy relikwiach św. Jana Pawła II w bazylice św. Piotra w Rzymie, w intencji posługujących w Zakroczymiu kapłanów oraz wszystkich parafian. Bóg zapłać za każde dobro!

Ks. Wojciech Kućko